بين السطور حياتى

[اياد شمس الدين]

ارحمينى يا دنيا وسبيني وخدني يا قبري في ترابك كل اللي حبتهم دمروني وما عاد لي باب إلا بابك سنين انجرحت يا قلبي وكتيرأنا عشت عذابك وكل لحظة الدنيا بتزيد جروحك وآلامك طفولة كانت بريئة والخوف جوه الضلوع من أب لازم يربى لو كان من السيل دموع وكان الطريق طويل وصوت الألم مسموع وانا في حضنك يا امى كان للأمل رجوع حبيت في لحظة صبا وجريت ارقص واغني وقولت للدنيا هنا تقفي وتحكى عنى واتارى الحبيب ماكنش طالبني ولا طالب قلبي كان عايز يعيش بفكره ويغير من العروق دمى وقالي أنا طالب كده يا إما تستغني عنى رفضت انول الرضا لو كان هيمد عمري وفى لحظة خدعني القدر وخطف منى امى وخد من الجسد دم العروق وساب مكانها همي صاحبت الناس وكتير منهم حبتهم وحبونى ومن اخلاصى واحساسى قدروا سنين يعاشروني وجيت كتير على ظروفي وياما فى احزانهم نادونى ومنهم نصفهم القدر وواحدة واحدة نسيونى ومنهم خلونى ابكى وكتير فى رزقى حاربونى يارتنى ما كنت قابلتهم ولا سلمت بعيونى وتانى حبيت وجريت وفتحت للأمل احضانى جبت الشبكة واديت لكل الناس عنوانى وقدرت اداوى وقدرت انسى كثير من احزانى واه من الليالى تخدنى من حزن لحزن تانى وكأن نجمى بين النجوم بيدور على احزانى قولتلها انتى امى واختى انتى الصديق والحبيب الغالى وانتى العمر الباقى وانتى القلب اللى يداوى انا الطفل اللى بين ايديكى الأقى جواب لسؤالى وانا الحبيب الأنانى طالب كل لحظة فى هواكى لو نزلت دموعى ماتقوليش ده ضعف منى واسألى زمانى قبل ماتلومى دموعى خدينى فى صدرك ونسينى احزانى ضمى جبينى على جبينك اروينى وخدينى تانى وتانى لكن اقول لمين وهيا فى كل لحظة غضب بايعانى كل الخيوط اللى بينا دابت وراحت احلى ايامى واه منك يادنيا يا تسيبينى يا تنسينى احزانى يا تخدنى فى ترابك يا قبرى وتفنا ايامى